Medycyna w starożytności przeplatała się z różnorodnymi dogmatami religijnymi, z którymi musiała kooperować i współistnieć. Najważniejsze wykorzystanie medycyny w dawnych czasach polegało na nauce dotyczącej tego, co potrafią zrobić konkretne rośliny. Dzięki nim ludzie mogli uleczyć się na wiele sposobów. Zazwyczaj za najwcześniejszego ojca medycyny uważamy Hipokratesa, czyli lekarza medycyny ze starożytnej Grecji. Był on osobą, która wprowadziła największą zmianę w medycynie w ciągu setek lat, ponieważ oddzielił on istotę leczenia ludzi od religii i wierzeń lokalnych.

Podczas leczenia ludzi starał się w pełni opierać na metodach przyrodniczych, które odpowiadają naszej dzisiejszej biologii i chemii. Jego wczesna nauka medyczna istniała jeszcze daleko przed erą chrześcijańską, a udało mu się pójść tak prędko do przodu.
Z kolei Rzymianie niechętnie patrzyli na lekarzy, ale byli dobrzy w logistyce i higienie. Ich zaopatrzenie w wodę pitną było legendarne: kilometry cieków wodnych doprowadzały świeżą wodę z gór do miast, które były oddzielone od stałego źródła świeżej wody. Dlatego też ich higiena na wyższym poziomie pozwoliła im zachować zdrowie o wiele lepiej.

Niewykluczone, że higiena dla przetrwania ludzkości była ważniejsza od zabiegów medycznych

Starożytni postrzegali jednak choroby w zupełnie inny sposób niż my w dzisiejszych czasach, przez co nieco hamowało to ich możliwość rozwoju i zrozumienia dolegliwości chorobowych, ponieważ bardzo często choroby były dla nich karami bożymi. Sprawa czysto biologiczna miała zatem głębokie podłoże religijne, co nie powinno mieć miejsca, gdyż przeszkadzało to jedynie lekarzom w pracy. Lekarze czasami musieli ograniczać się do tego, że podczas leczenia chorych prosili boga leczenia, czyli Apollona i Zeusa o zesłanie łaski. Jeżeli osoba zmarła, wierzono w to, że nie zasługiwała na to, aby bóstwo ją uratowało.

W starożytnej Grecji rozpoznawanie chorób na podstawie wierzeń religijnych było bardzo długo kultywowane, dopóki ojciec medycyny Hipokrates nie wprowadził swojego rozeznania opierającego się na naukach przyrodniczych, co pozwoliło wejść w nowy etap medycyny. Lekarze byli zorganizowani w gildie rodzinne, a praca była przekazywana z ojca na syna. Pacjenci przybywali do świątyń Asklepiosa, aby leczyć się za pomocą mieszanki sztuki medycznej i zaklęć religijnych. Związek lekarza i nauk religijnych trwał przez około 300 lat do 300 roku przed naszą erą, gdy Hipokrates dokonał reformy zrozumienia medycyny.