Pragnienie poprawy wyglądu i dążenie do osiągnięcia pewnego ideału piękna istniało tak długo, jak długo trwa historia ludzkości. Jak już wcześniej pisałem, historia medycyny estetycznej jest silnie zakorzeniona w historii chirurgii plastycznej, dlatego w tym artykule można znaleźć jej ślady.

Zapraszamy na wspaniałą, pełną wrażeń wycieczkę po historii medycyny estetycznej – od świata starożytnego do czasów współczesnych.

Świat starożytny
Starożytny Egipt – medycyna estetyczna
Początków tych pragnień można doszukiwać się w starożytnym Egipcie. Egipcjanie poprawiali swój wygląd za pomocą makijażu i używali różnych wosków i kadzideł, aby zapobiec zmarszczkom. Posiadali również szczegółową i wyrafinowaną tradycję medyczną, w ramach której stosowali środki dermatologiczne do walki z różnymi nieprawidłowościami skóry.

Starożytny Egipt to także miejsce, w którym można znaleźć pierwsze udokumentowane zapisy dotyczące rekonstrukcji nosa w tajemniczym papirusie Edwina Smitha. W papirusie tym opisano również postępowanie w przypadku złamań i rozległych ran twarzy, a także podstawowe techniki w chirurgii urazowej i traumatologicznej.

 

Do innych obszarów starożytnego świata, w których pojawiły się aspekty chirurgii plastycznej i medycyny estetycznej, należą Indie. Około 800 roku p.n.e. powstało tam słynne sanskryckie dzieło „Sushruta Samhita”. Jest to pierwszy podręcznik chirurgii, który kładzie nacisk na jasne zrozumienie anatomii jako niezbędnej w praktyce, a także zawiera opisy przeszczepów i płatów skóry oraz technik rekonstrukcji nosa i policzków.

Technika wykorzystania płata do rekonstrukcji nosa została słynnie opublikowana ponownie z „Sushruta Samhita” w „The Gentleman’s Magazine of Calcutta” w 1794 r. i stała się najwcześniejszą i najpowszechniej stosowaną metodą rekonstrukcji nosa.

 

Wiek XIX

Jednak wykorzystanie nauki i medycyny do podejmowania prób zmiany wyglądu zaczęło się naprawdę rozwijać w XIX wieku. Widzimy, że dziedzina medycyny estetycznej dopiero raczkuje, a różne techniki i substancje są testowane na pacjentach. Niektóre z tych wczesnych historii i słynnych przypadków poruszyliśmy w naszym artykule na temat niesławnych powikłań po wypełniaczach: Botched!

XIX wiek – historia medycyny estetycznej

Pierwszy peeling chemiczny został wykonany przy użyciu fenolu przez angielskiego dermatologa dr Williama Tilbury Foxa w 1871 roku. Peelingi te zostały następnie udoskonalone przez dr Paula Gersona Unnę, niemieckiego pioniera dermatopatologii, który opisał peelingi z użyciem kwasu salicylowego, rezorcynolu, fenolu i kwasu trójchlorooctowego (TCA).

Pierwsze podstawowe wypełniacze, które składały się z parafiny i powodowały powstawanie ziarniniaków w organizmie, zostały wypróbowane przez austriackiego chirurga dr Roberta Gersuny w 1899 roku. Niemiecki lekarz dr Franz Neuber zastosował autologiczny tłuszcz jako wypełniacz w 1893 roku i był pierwszym lekarzem, który pobrał tłuszcz z jednej części ciała, aby umieścić go w obszarze twarzy. Wreszcie, pierwszy przeszczep piersi został wykonany przy użyciu tłuszczaka (łagodnego guza tłuszczowego) pobranego z pleców pacjentki i przeszczepionego do jej piersi przez niemieckiego chirurga dr Vincenta Czernego.